In de nacht hoor ik je adem als een zachte ruis op de achtergrond. Samen met die van papa, als de eb en vloed van slaap laat ik jullie me meevoeren.
Ik lig met jullie in ons warme nestje, zo geborgen en zo knus.
Droom je slecht, maak je geen zorgen, ik pak je vast en troost je snel. Je bent bij ons, altijd samen, ons eigen eilandje voor de nacht.
In de schemer zie ik je gezicht, ronde wangetjes en oogjes dicht. Je bent net een engel, wat een rijkdom keer op keer. Ik kan niet anders dan je naast me hebben liggen liefste schat.
Droom ik slecht, maak me geen zorgen. Als ik wakker schrik zie ik jullie, mijn veilige haven, ik kan weer landen in deze warme deken van liefde.
Het is anders dan de rest, met iedereen in een groot bed. Maar hoe is dat zo gekomen? Als het zo goed voelt en compleet?
Nee voor ons is dit normaal, ons gezin als samen een. We blijven samen varen op die boot in dromenland. Totdat jij zelf denkt lief mannetje, ik wil het toch wel eens alleen.
Beste Sonja,
Mooi verwoord hier rondom dromenland…
Liefs,
Mariette